قایقرانی خالی، که به عنوان بادبانی خالی نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که یک حامل اقیانوس عمدا یک تماس بندرگاهی برنامه ریزی شده یا یک سفر کامل را لغو کند، که به آن «تخلیه رشته» گفته می شود. این تصمیم استراتژیک در درجه اول تحت تأثیر عواملی مانند تقاضای کم برای فضا در کشتی ها، ازدحام بندر، پویایی بازار و کارایی عملیاتی است.
رشته به مجموعه ای از پورت ها اشاره دارد که به صورت هفتگی توسط یک حامل ارائه می شوند، معمولاً در یک چرخش دایره ای با یک روز خروج ثابت برای هر پورت. نمونه ای از یک رشته حامل می تواند چینگدائو → شیامن → سنگاپور → روتردام → چینگدائو باشد. کشتیرانی خالی ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که شرکت های حمل و نقل باید تعداد رشته ها را در پاسخ به تغییرات تقاضا یا هنگام ایجاد اتحادهای جدید در صنعت دریایی تنظیم کنند.
همچنین ممکن است شرکت‌های حمل‌ونقل از کشتی‌های خالی برای تجمیع محموله‌ها استفاده کنند، در نتیجه ظرفیت را کاهش داده و نرخ‌ها را ثابت نگه دارند. علاوه بر این، عوامل خارجی مانند آب و هوای نامناسب می تواند منجر به کشتیرانی خالی شود. برای حمل‌کنندگان، این می‌تواند چالش‌هایی ایجاد کند زیرا ممکن است ترتیبات حمل و نقل جایگزین ضروری باشد. معمولاً، شرکت‌های حمل‌ونقل مشتریان را زودتر از موعد مطلع می‌کنند و محموله‌های آسیب‌دیده برای کشتیرانی بعدی در دسترس قرار می‌گیرند.
