29 juli 2021 was "Earth Overshoot Day". Dat is het punt waarop de consumptie van hulpbronnen door de mensheid de natuurlijke capaciteit van de planeet om het hele jaar leven te ondersteunen overtrof. Gedurende de volgende vijf maanden en twee dagen van 2021 leende de wereld in feite haar hulpbronnen van de toekomst.1
Het is duidelijk geworden dat de planeet niet de natuurlijke hulpbronnen heeft die nodig zijn om oneindige groei te ondersteunen. Erkennen dat de planeet eindige hulpbronnen heeft en hierop reageren kan het wereldwijde voedselsysteem in de komende jaren vormgeven. Dit creëert aanzienlijke kansen voor organisaties die hun activiteiten en bedrijfsmodel kunnen ontwikkelen om voedsel te produceren op een manier die de vraag naar voedsel in evenwicht brengt met de natuur en biodiversiteit in de breedste zin van het woord. Als we collectief falen om voor de natuur te zorgen, zullen we niet in staat zijn om het voedsel te produceren dat we nodig hebben om als samenleving te functioneren.
We hebben de afgelopen vijftig jaar complexe mondiale voedselsystemen ontwikkeld om een snelgroeiende bevolking te voeden tegen een prijs die voor iedereen betaalbaar is. Voor de meesten, hoewel niet voor iedereen, levert het voedselsysteem op. De COVID-19-pandemie en de daarmee gepaard gaande verstoringen van de aanvoer hebben de zwakheden van het systeem benadrukt, terwijl een toename van extreme weersomstandigheden de veerkracht van producenten op de proef heeft gesteld en een sterke focus heeft veroorzaakt op het veiligstellen van opbrengsten op de korte termijn. Samenwerking in het hele voedselsysteem - van boeren, telers en vissers tot verwerkers, retailers en consumenten - is vereist om een breed perspectief te ontwikkelen op een modern voedselsysteem dat de wereldbevolking kan voeden en tegelijkertijd een evenwicht met de natuur kan behouden; een systeem dat traditioneel geteelde voedingsmiddelen combineert met toekomstig voedsel, geproduceerd met behulp van technieken zoals kweken, cellulair en fermenteren, om zeer voedzame en betaalbaar voedsel.
Waarom 'investeren in een gezonde planeet' cruciaal is voor de voedingsindustrie
Recent werk met de World Business Council for Sustainable Development, waarbij de Dynamic Risk Assessment-methodologie van KPMG werd toegepast op de risico's die inherent zijn aan het wereldwijde voedselsysteem, werd benadrukt dat de combinatie van klimaatverandering en episodische weersomstandigheden met andere risico's (waaronder een focus op kortetermijnresultaten boven langetermijngevolgen van landbouwsystemen, afnemende biodiversiteit, een verslechtering van de bodemkwaliteit en een primaire focus op schaal) een wezenlijk nadelig effect zou kunnen hebben op het vermogen van het wereldwijde voedselsysteem om zijn hoofddoel van het voeden van de samenleving te bereiken. Deze analyse benadrukte ook dat het richten van inspanningen op stappen die de impact van het klimaat op ons voedselsysteem kunnen verzachten en dit doen met een focus op de lange termijn en sterk rekening houdend met hoe landbouwsystemen interacteren met de natuur, tot de meest praktische stappen behoren die de voedingsindustrie kan nemen om het systeem te verbeteren en te helpen ervoor te zorgen dat de economische en ecologische veerkracht wordt vergroot. In praktische zin betekent dit dat organisaties op zoek zijn naar alternatieven zoals:
- nieuwe technologieën die het mogelijk maken de opbrengsten te vergroten, terwijl ernaar wordt gestreefd de input en het gebruik van natuurlijk kapitaal te minimaliseren;
- overgang naar duurzamere/regeneratieve vormen van landbouw;
- landbouwsystemen loskoppelen van het elektriciteitsnet en gebruikmaken van hernieuwbare energiebronnen;
- verschuiving naar circulariteit in voedsel- en gewasproductiesystemen – met name de ontwikkeling van bioproductoplossingen om de in de landbouw geproduceerde biomassa te benutten.
Een glimp van vooruitgang
Het algemene doel is om de veerkracht van het wereldwijde voedselsysteem te vergroten om de wereldbevolking betere toegang tot voedsel en voeding te bieden, terwijl er ook materiële veranderingen worden doorgevoerd in de manier waarop het systeem met de natuur omgaat. Op sommige gebieden begint er vooruitgang te worden geboekt.
Er is veel meer bewustzijn van voedselverspilling en hoe het de eindige hulpbronnen van de planeet vermindert. Voedsel gaat in sommige delen van de wereld verloren, terwijl voedselonzekerheid in andere delen toeneemt. De noodzaak voor een wereldwijde nivellering is de laatste tijd nog urgenter geworden, omdat meer mensen het risico lopen op ondervoeding terwijl voedsel niet geoogst wordt op de velden vanwege politieke onrust.
Wateronzekerheid is ook een belangrijk probleem, met meer dan twee miljard mensen die momenteel in regio's met waterstress leven. Het voedselsysteem wereldwijd gebruikt ongeveer 70% van het zoete water en wordt uitgedaagd om de vraag ernaar te verminderen. Er is een aanzienlijke hoeveelheid technologische ontwikkeling met betrekking tot slim waterbeheer - een belangrijk investeringsgebied in het voedselsysteem.2
Er zijn ook steeds meer inspanningen om bijproducten die ontstaan bij de voedselproductie te gebruiken om de samenleving te helpen koolstofvrij te maken, waarbij gezocht wordt naar manieren om biomassa te gebruiken om energie op te wekken en andere bioproducten te leveren ter vervanging van producten die traditioneel van fossiele brandstoffen worden gemaakt. Er wordt ook meer nadruk gelegd op moderne, versnelde veredelingstechnieken die cultivars kunnen produceren die minder impact hebben op de natuur en co-producten genereren die nuttiger zijn voor de maatschappij.
Ontwerpen van een modern circulair systeem om de wereld te voeden
De tekenen van vooruitgang laten zien hoe belangrijk het is dat alle schakels in het voedselsysteem actief samenwerken om strategieën en oplossingen te ontwikkelen die kunnen bijdragen aan een modern, circulair voedselsysteem dat evenveel teruggeeft aan de natuur als het ontneemt.
De verschuiving naar circulariteit in productiesystemen (met name de ontwikkeling van bioproductoplossingen om de biomassa die in de landbouw wordt geproduceerd te benutten) wordt al erkend en aangepakt door sommige bedrijven die diverse interessante strategieën en innovatieve oplossingen onderzoeken.
Andere bedrijven, en zelfs hele gemeenschappen, kijken holistisch naar de beschikbare hulpbronnen in hun gebied of regio en zoeken naar manieren om het gebruik van hulpbronnen en afvalstromen te optimaliseren. Dit omvat het koppelen van waterreserves, biodiversiteitscorridors, emissies of warmte van verwerking, nutriëntenstromen en recycling van materialen.
We spelen allemaal een rol
Historisch gezien hebben we de neiging om problemen in het voedselsysteem (en de verantwoordelijkheid om ze aan te pakken) te segmenteren met de visie dat 'agribusiness de verantwoordelijkheid is van de telers, retail is voor de retailers en productie is voor de verwerkers en distributeurs'. Dit is niet langer het geval. De industrie kan er niet voor kiezen om sommige problemen in de waardeketen aan te pakken, terwijl ze andere niet aanpakt.
De verantwoordelijkheid voor de natuur rust niet op de schouders van een bepaald segment van de voedingsindustrie, maar op de schouders van de industrie als geheel. Wat nodig is, is een breed voedselketenperspectief om een gezonde planeet en gezonde mensen te helpen bereiken. En elke schakel in de keten, van de boerderij tot aan de tafel, speelt een belangrijke rol.
In dit geïntegreerde mondiale voedselsysteem neemt de macht van consumenten exponentieel toe. Ze zitten in het midden, waardoor het voedselsysteem meer een 'waardeweb' is dan een waardeketen. Met hun unieke perspectief (en macht) hebben consumenten de mogelijkheid om de veranderingen te beïnvloeden die moeten plaatsvinden op het niveau van de boerderijactiviteiten en helemaal tot aan de ingrediënten die ze kiezen voor op tafel. Met behulp van technologie kunnen consumenten zien wat er op verschillende punten in het systeem gebeurt. Dat stelt hen in staat om de ethische activiteiten van retailers te beïnvloeden en de mate waarin waarde eerlijk wordt gedeeld over elke schakel in de keten.
De problemen waarmee de voedingsindustrie kampt zijn complex, maar de boodschap is simpel: als we niet voor de natuur zorgen, kunnen we uiteindelijk ook niet voor onze gemeenschappen zorgen. We moeten investeren in onze planeet en onze toekomst als wereldwijde gemeenschap als we onszelf willen voeden.
Bron van KPMG
De hierboven vermelde informatie wordt door KPMG onafhankelijk van Chovm.com verstrekt. Chovm.com geeft geen verklaringen en garanties met betrekking tot de kwaliteit en betrouwbaarheid van de verkoper en producten.
