De toekomst van de mode-industrie hangt af van het feit of alle lagen van de toeleveringsketen een duidelijk bedrijfsmodel hanteren dat is gebaseerd op wederzijdse prikkels en gedeelde risico's. Daarbij helpen ontwikkelingen op het gebied van AI om financiële winstgevendheid en duurzaamheid op de lange termijn veilig te stellen.
Een rapport getiteld 'Onder de Banyanboom: Kopers en Leveranciers in de Mode,', opgesteld door de International Apparel Federation (IAF) in samenwerking met het International Trade Centre (ITC), stelt dat er een alternatief is voor de op prijs gebaseerde en transactionele onderhandelingen die traditioneel de relatie tussen koper en leverancier domineren.
Uit het whitepaper, dat is geschreven door John S. Thorbeck, voorzitter van Chainge Capital, blijkt dat een gedeeld risicomodel een drievoudig voordeel kan hebben voor zowel modefabrikanten als -kopers:
- Het maakt financieel kapitaal vrij uit overtollige productie en onnodige voorraad in de upstream (“first mile”) toeleveringsketen
- Het activeert standaardprocessen en hefbomen voor flexibiliteit in de levering met nieuwe data science-tools voor kopers en leveranciers
- Het versnelt investeringen in duurzame modeproducten en -praktijken via totale kapitaalproductiviteit.
Het belang van een gedeeld doel, risico en waarde samen
Thorbeck legt uit dat gedeeld risico is een strategie die wordt toegepast op de prestaties van de toeleveringsketen over netwerkgrenzen en bedrijfssilo's heen. Ondertussen, gedeelde waarde is een krachtig financieel concept dat wordt toegepast in bedrijfsstrategie en communicatie. Tot slot, gedeeld doel is een verbindende organisatorische kracht om obstakels op de weg naar markt- en maatschappelijke waarde te overwinnen.
Hij zegt dat elk van deze drie aspecten een essentieel inzicht is voor het realiseren van een nieuw bedrijfsmodel in de mode.
Wat is het gedeelde risico-bedrijfsmodel?
Gedeeld risico is ontworpen voor de economie van wederkerigheid tussen modekopers en leveranciers. Het erkent inventaris en duurzaamheid als onafscheidelijke uitdagingen, die elk concurreren om schaars kapitaal. Het obstakel voor essentiële investeringen in duurzame en eerlijke mode is overproductie en inventaris.
Hoe je het model in de praktijk kunt gebruiken om verandering teweeg te brengen
Gedeeld doel: Procesinnovatie om de winstgevendheid, duurzaamheid en het welzijn van werknemers te verbeteren.
End-to-end-statistieken: Systeemmaatregelen om aanbodflexibiliteit en productiewaarde te integreren.
De eerste mijl: Upstream-hefbomen ontsluiten voorraadkapitaal. Ongebruikte first versus last mile-economieën zijn significant.
Financieel kapitaal: Een model op basis van Stanford kwantificeert het potentieel om de marktkapitalisatie van retailers met 30 tot 40% te verbeteren.
Optimalisatie van doorlooptijd: Orkestreren van capaciteit, materiaal, productie en transport voor totale winst met veel minder risico
Hulpmiddelen voor datawetenschap: Ondersteuning van besluitvorming in meerdere fasen om hefbomen voor gedeelde risico's en waarde te activeren en gezamenlijk te beheren.
Tijdens een live webinar om de lancering van zijn rapport te promoten, beschreef Thorbeck mode als een industrie die 10 items maakt om er drie te verkopen. Hij zei dat dit gelijk staat aan overtollige voorraad en verloren kapitaal en dat het enorme druk legt op de items die verkopen om te betalen voor de items die niet verkopen.
Hij wees erop dat de modesector streeft naar een situatie waarin er met minder voorraad wordt gewerkt en toch een hogere winst wordt behaald. Vervolgens gaf hij aan dat het rapport een manier biedt om bedrijven en personen te werven die de applicaties en tools kunnen leveren die nodig zijn om gedeelde risico's werkelijkheid te maken.
Thorbeck vervolgde: “Het was een reis met mensen die het verschil willen maken.”
Casestudies: Gedeeld risico in de praktijk binnen de mode-toeleveringsketen
Thorbecks rapport bevat verschillende casestudies met een krachtige coalitie van oplossingen om het gedeelde risicomodel werkelijkheid te maken. Hij legt uit dat de technologie die elk gebruikt "belicht hoe de uitdaging van het vergroten van duurzaamheid en winstgevendheid kan slagen in nieuwe ondernemingen, grote retailers en wereldwijde leveranciers".
Hieronder staan slechts twee van de in het rapport beschreven casestudies die laten zien hoe een gedeeld risicomodel in de praktijk kan werken.
Casestudy: Hoe kunnen we bronnen van waarde stroomopwaarts opnieuw definiëren?
Uitdaging: Hoe genereert of minimaliseert voorraaduitstel intern kapitaal voor nieuwe merken en hun leverancierspartners? Hoe definieert operationele innovatie een leveranciersrelatie boven prijs alleen?
Aslaug Magnusdottir, de CEO en oprichter van het IJslandse modemerk Katla, combineert duurzaam modeontwerp en -materialen met nul voorraad en
afval. De onderneming wordt gefinancierd met beperkt eigen vermogen en extern kapitaal.
Een vergelijkbare systeembenadering wordt gebruikt door Caroline Gogolak, die streetwear-modemerk Saint Art oprichtte. Ze maakt gebruik van designtrends met kleinschalige productie om risico's van kapitaal en voorraad te minimaliseren.
Thorbeck merkt op dat zowel Katla als Saint Art met een zeer lage werkkapitaalbehoefte werken, omdat ze een strategie hanteren om snel in te spelen op trends en zonder voorraad aan te houden.
Hij zegt dat hun systeem om risico's te minimaliseren een merkboodschap is, naast gepatenteerde materialen zoals katoen/zeewiermengsels (Katla) en veganistisch leer (Saint Art).
Productontwerpen met organische, volledig benutte materialen worden geproduceerd in kleine batches, snelle cycli met fabrikanten die zich aan dezelfde principes houden. De look en make zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en vertegenwoordigen samen de merkidentiteit voor zero waste en minimale voorraad. Het is duurzame mode die mogelijk wordt gemaakt door neutraal of negatief werkkapitaal.
Een derde ondernemer, Shelly Xu, de oprichter van zero waste fashion company SXD, past machine learning toe om haar efficiënte ontwerpen te schalen, het gebruik van stoffen te verminderen en de levensduur van een kledingstuk te verlengen. Xu's onderneming richt zich op "schoonheid onder beperking" en gebruikt deadstock als uitgangspunt.
Thorbeck benadrukt dat het probleem van dode voorraad in de modewereld grotendeels verborgen en onderbelicht blijft, als er überhaupt al over wordt gerapporteerd. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat een wereldwijde fabrikant maandelijks gemiddeld 150,000 kilo aan ongebruikte stoffen produceert.
De AI-ontwerpen van SXD zijn ontworpen zonder restjes stof, waardoor ontwerpers de mogelijkheid hebben om
verantwoordelijk voor ongebruikt materiaal dat niet langer hoeft te worden weggegooid of gered als kostenpost van het zakendoen. SXD's inzicht is dat upstream-ontwerp voor circulariteit een postproductielast elimineert voor retailers, merken en consumenten.
Volgens Xu hebben de resultaten tot nu toe de merkdoelstellingen overtroffen om de stofopbrengst met 46% te verbeteren, wat zich vertaalt in een verlaging van de kostprijs van verkochte goederen (COGS) met 55%.
Thorbeck onthult dat alle drie deze ondernemers aan populariteit winnen en hun marktwaarde bewijzen door upstream-bronnen van waarde in de wereldwijde detailhandel opnieuw te definiëren. Hij beschouwt elk van hen als een inspiratiebron voor ondernemers overal ter wereld, met name vrouwen die ervan overtuigd zijn dat mode zowel een persoonlijke identiteit als een economische vooruitgang is.
Hij stelt: “Verantwoordelijke, duurzame merkpraktijken zijn betekenisvol voor opkomende ondernemers en hun klanten.”
Toepassing: Werkkapitaal, of cash uit operaties, is een vaak over het hoofd geziene bron van waarde. Het minimaliseren van kosten voor stoffen deadstock en voorraad afgewerkte goederen helpt om de cycli van bestellingen en betalingen te versnellen. Financiële snelheid, of efficiëntie, is een aanzienlijk voordeel voor kopers en leveranciers.
Casestudy: Productie in China, waarbij upstream-flexibiliteit de laagste kosten vervangt door service
Uitdaging: Hoe verbetert uitstel voor kleine tot middelgrote fabrieken de bestel- en betalingscycli, zodat er een groot aantal eindproducten kan worden geleverd?
De in Hongkong gevestigde leverancier van supply chain-oplossingen Lever Style verwerft orders van merken en retailers in Azië en contracteert deze met een netwerk van samenwerkende fabrieken. Het kiest categorieën die passen bij een direct-to-consumer (DTC) productiemodel. Dit betekent dat het kleinere orderbatches aanbiedt voor klanten met nauwere samenwerking op het gebied van materiaal, ontwerp en verkoop.
Thorbeck legt uit dat Lever Style succesvol is geworden doordat het bedrijf besloot te concurreren op gespecialiseerde productiediensten in plaats van op de prijs- en volumevoorwaarden die door grote kopers worden opgelegd.
De CEO van het bedrijf, Stanley Szeto, leidde de beursintroductie in 2019 op basis van het succes van de strategie, waarbij Lever Style openlijk de productie afwees als een grondstof die kwetsbaar is voor seizoensgebonden, kortetermijncontracten en -relaties.
Lever Style werkt vanuit de premisse dat het moderisico elimineert door zich aan te passen aan orderstromen in kleine batches, snelle aanvulling en scherpe prijzen die vooraf per order worden bepaald. In ruil voor deze responsiviteit wordt het bedrijf snel betaald voor zijn leveringen in slechts 15 dagen.
Er is vrijwel geen sprake van goederenplanning en de productie wordt afgestemd op de nauwlettend gevolgde vraag.
Szeto legt uit: "Uitstel vermindert het voorraadrisico en de behoefte aan werkkapitaal van onze klanten, waardoor onze concurrentiepositie wordt verbeterd. Uitstel is misschien wel ons allerbelangrijkste bedrijfsinitiatief. We ontwikkelen tools en oplossingen waarmee dat op grote schaal kan gebeuren."
Toepassing: Upstream-flexibiliteit helpt retailers om meer waarde te genereren door
inventaris, service en kapitaaleisen. Nauwe samenwerking vereist empathie met klanten om kleinere batches en frequentere productiecycli te benutten om verkooptrends na te jagen.
De uitdagingen overwonnen en wat nu?
Thorbeck wijst erop dat 'Onder de Banyanboom' werd bedacht en uitgevoerd om een alternatieve benadering te formuleren voor de overmatige afhankelijkheid van de mode-industrie van de laagste kosten van wereldwijde inkoop.
Hij vraagt: "Zijn we in staat om een toekomst te creëren die consumenten, werknemers, investeerders en de maatschappij op een eerlijke manier dient?" om vervolgens snel te antwoorden: "Gelukkig komen de mogelijkheden voor heruitvinding overeen met de overtuigingen van modeleiders en ondernemers, wat een breuk met een vijandige cultuur laat zien ten gunste van een gedeeld doel en prestatie."
Hij stelt dat een betere manier en wereld het antwoord is dat jonge en opkomende consumenten willen horen. Het is de identiteit van hun generatie wereldwijd, dus investeerders zouden rekening moeten houden met hun eisen.
Het complexe, geglobaliseerde en gefragmenteerde systeem waarin de modesector opereert, betekent dat alternatieve manieren van zakendoen economisch, technologisch en sociaal van aard moeten zijn, in gelijke mate en in alle lagen van de toeleveringsketen.
Er is al veel inspiratie voor transformatie. In de detailhandel is bijvoorbeeld de tijdmachine van de toekomst gearriveerd en die heeft geen voorkeur voor geografie of gevestigde orde.
De nieuwe wereld van handel wordt gestimuleerd door apps en telefoons, digitale betalingen, korte media en snelle trendcycli.
Volgens Thorbeck zorgen deze veranderingen ervoor dat toeleveringsketens flexibeler en duurzamer worden.
Bovendien zegt hij dat technologie die is ontworpen voor risico, reactievermogen en verantwoordelijkheid, productsystemen en relaties op basis van locatie, kosten en controle vervangt.
Hij concludeert: “Naarmate de consumenteneconomieën in de VS en Europa volwassen worden en in China en India opkomen, wordt de globalisering opnieuw gedefinieerd door een nieuw verhaal dat niet langer een kwestie is van Oost versus West, of Noord versus Zuid.
“Misschien is er geen enkele industrie die meer belofte in zich draagt dan de mode, die bewijst dat zij zichzelf kan herstellen als een dynamische motor van productiviteit en welvaart.”
Bron van Gewoon Stijl
Disclaimer: De hierboven vermelde informatie wordt geleverd door just-style.com, onafhankelijk van Chovm.com. Chovm.com geeft geen verklaringen en garanties met betrekking tot de kwaliteit en betrouwbaarheid van de verkoper en producten. Chovm.com wijst uitdrukkelijk elke aansprakelijkheid af voor inbreuken met betrekking tot het auteursrecht op inhoud.
