Hoe lokaal is lokaal in de productie van zonne-energie?

Productieprikkels in de Amerikaanse Inflation Reduction Act (IRA) hebben geleid tot aanzienlijke investeringen in de Verenigde Staten, tot opluchting van veel investeerders; ontwikkelaars; engineering, procurement en construction service providers (EPC's); en installateurs. Modulefabrikanten reageerden het snelst op het klimaatactiebeleid, door de productiecapaciteit van de laatste fase van de moduleassemblage te verhogen, aangezien dit het gemakkelijkste segment is om uit te breiden. Meer dan een dozijn modulefabrikanten hebben plannen aangekondigd om fabrieken in de Verenigde Staten op te zetten of uit te breiden, voornamelijk gericht op een jaarlijkse productiecapaciteit van gigawatt, sinds de IRA werd aangekondigd.

Met name First Solar is een belangrijke drijvende kracht achter deze beweging in de VS. Het bedrijf heeft zojuist de locatie van zijn vijfde productiefaciliteit aangekondigd, die zich in Louisiana bevindt en de totale capaciteit in de Verenigde Staten tegen 15 op 2027 GW zal brengen, goed voor een kwart van de totale modulecapaciteit in het land. De dunnefilmmodulecapaciteit van First Solar is van cruciaal belang voor de realisatie van de vraag op lange termijn in de VS, omdat het immuun is voor het riskantere economische en politieke klimaat van traditionele, kristallijne silicium-toeleveringsketens. Geen enkel ander bedrijf heeft de inherente technische uitdagingen en hogere kosten van dunnefilm in vergelijking met kristallijne modules tot nu toe overwonnen, wat betekent dat een technologische verschuiving waarschijnlijk niet de weg vooruit zal zijn voor de VS om zijn doelen voor energieonafhankelijkheid te bereiken.

Binnenlandse inhoud

In mei van dit jaar gaf het ministerie van Financiën verduidelijkingen over de 10% bonusbelastingkorting die beschikbaar is bovenop de investeringsbelastingkorting voor het gebruik van lokaal geproduceerde componenten in projecten. Met name het besluit om PV-cellen als de meest upstream component te vermelden, heeft al geleid tot een tweede golf van aankondigingen van productiecapaciteit op celniveau. Met 18 GW aan celcapaciteit die al gepland is, worden er meer aankondigingen verwacht, vooral omdat projectontwikkelaars in 2026 en 2027 van in de VS geproduceerde cellen eisen dat ze voldoen aan de hogere binnenlandse inhoudsdrempel.

Ondanks 22 GW aan aangekondigde nieuwe waferproductiecapaciteit, heeft de verduidelijking van de binnenlandse contentbonus in 2027 extra investeringen in ingots en waferproductie ontmoedigd. De formule die bepaalt wat als "binnenlands" kwalificeert, stelt celfabrikanten in staat om de directe kosten van subcomponenten als "binnenlands" op te nemen, inclusief polysilicium, ingots en waferproductiekosten.

Dit geldt zelfs als de wafer bijvoorbeeld uit een ander land wordt geïmporteerd. Uiteindelijk kunnen ontwikkelaars in aanmerking komen voor de binnenlandse contentbonus zonder die lokale componenten, wat de businesscase voor het opzetten van zulke kritieke productieknooppunten in de Verenigde Staten schaadt.

Geopolitieke kwesties

De VS zal een enorme basis van lokale cel- en modulecapaciteit opbouwen, maar veel fabrikanten zullen nog steeds grotendeels afhankelijk zijn van polysilicium- en waferimporten uit China en Zuidoost-Azië. Voor de toeleveringsketen van kristallijne modules zal celcapaciteit de bottleneck zijn voor zelfvoorziening in de productie, op basis van de momenteel aangekondigde capaciteit.

De Verenigde Staten zullen in de huidige situatie 68% zelfvoorzienend worden en de richtlijn voor de binnenlandse inhoudsbonus zal naar verwachting de productiecapaciteit van cellen aanjagen. Wafers zouden dan de bottleneck worden als de celcapaciteit zoals verwacht uitbreidt, maar ze zouden slechts een buffer van 5 GW toevoegen in termen van geplande capaciteit en zouden daarom het potentieel voor zelfvoorzienendheid slechts tot 76% verhogen. In beide gevallen zal tussen een kwart en een derde van de vraag afhankelijk zijn van module-importen, een factor die kritieke productieknooppunten economisch blijft bedreigen.

Over het algemeen zal de vraag naar 12 GW tot 20 GW op jaarbasis de komende vijf jaar onderhevig zijn aan potentiële risico's van tarieven en restrictief handelsbeleid, zoals de Uyghur Forced Labor Prevention Act. Dat vooruitzicht bedreigt de tijdige levering van modules aan ontwikkelaars en EPC's, vanuit een beschikbaarheidsstandpunt. Hoewel de Verenigde Staten hebben laten zien dat ze in staat zijn om te herstellen van een moeilijk jaar, is in 2022 aangetoond dat de inherente risico's van een op import gebaseerde toeleveringsketen de markt beïnvloeden.

Omgekeerd is de Verenigde Staten een van de grootste markten voor zonne-installaties wereldwijd, ondanks de historische afhankelijkheid van buitenlandse toeleveringsketens voor meer dan 80% van de vraag. De dubbele factoren van de omvang van IRA-prikkels en de prijsopslag voor modules die de Amerikaanse markt eist, zullen de VS een belangrijk doelwit blijven maken voor moduleleveranciers die hun capaciteit willen uitbreiden en binnenlandse klanten willen bedienen. Zelfs in de huidige situatie zullen de Verenigde Staten recordbrekende niveaus van zelfvoorziening bereiken, waardoor de markt minder riskant wordt.

Bron van pv tijdschrift

Disclaimer: De hierboven vermelde informatie wordt door pv magazine onafhankelijk van Chovm.com verstrekt. Chovm.com geeft geen verklaringen en garanties met betrekking tot de kwaliteit en betrouwbaarheid van de verkoper en producten.